Reč je o zoni smeštenoj oko 2 kilometra ispod površine okeana, koja sadrži vodu staru oko 2.000 godina. U pitanju je jedna od najstarijih i najdubljih zona te vrste na Zemlji.
Iako se voda u okeanima neprestano kreće u vidu okeanskih struja, voda koja se nalazi u ovoj zoni potpuno je nepokretna.
Naučnike je ovo otkriće mučilo sve donedavno, kada je u magazinu Nejčer objavljena studija koju je sproveo naučnim tim doktora Kasimira se Lavernjea.
Lavernje i njegove kolege otkrili su da je voda zarobljena na tom mestu zbog samog oblika okeanskog dna.
Naime, ona se nalazi između tokova uzlaznih struja prouzrokovanih samim grubim reljefom okeanskog dna, toplih geotermalnih izvora smeštenih na 2.5 kilometra dubine, kao i plićih struja na površini okeana koje pokreće vetar.
“Kada je voda stara jedan i po milenijum ostala zarobljena u ovoj zoni, sa njom su takođe bili zarobljeni i nutrijenti i ugljenik koji igraju veliku ulogu u sposobnosti okeana da modifikuje klimu na duže staze”, navodi doktor Fabijen Roket sa Univerziteta u Stokholmu, jedan od autora studije.
Iako je kiseonik neophodan za opstanak živih bića, to ne znači da ih nema u ovom delu okeana.
“Život u ovoj zoni možda ne cveta, ali to ne znači da je zona doslovno mrtva”, zaključuje de Lavernje.
Atlantski i Indijski okean takođe imaju svoje “mrtve zone”, ali su one znatno mlađe.
(izvor: b92.net)
